تاریخچه و آداب عید نوروز، جشن نوروز در ایران، که اولین روز از سال نو و یکم فروردین است، یک مراسم با تاریخچه عظیم و ریشه در ایران باستان دارد. این جشن به عنوان یکی از جشن‌های مقدس و اعیاد مذهبی زرتشتیان و بهاییان نیز محسوب می‌شود. سال ۱۴۰۳ خورشیدی، هزار و چهارصد و سومین سال گاه‌شماری هجری خورشیدی و سالی کبیسه است. لحظهٔ تحویل سال ۱۴۰۳ ساعت ۰۶:۳۶ روز چهارشنبه ۱ فروردین ۱۴۰۳ برابر با ۹ رمضان ۱۴۴۵ قمری قراردادی و ۲۰ مارس ۲۰۲۴ میلادی است. ویکی پدیا

اصل ظهور نوروز کجاست؟

نوروز، نه تنها جشنی از اقوام مختلف است که به ارث رسیده، بلکه شناسنامه ایرانی به خود گرفته و به عنوان نمادی از اتحاد افراد و اقوام ایرانی شناخته می‌شود. یونسکو نیز این رویداد را به عنوان رسمی با نام “روز بین‌المللی نوروز” به عنوان میراث فرهنگی و معنوی بشر به ثبت جهانی رسانده است.

در شاهنامه، نوروز به عنوان روزی با تاج زرین و نور خورشید توصیف شده که با شادمانی مردم، به نام “نوروز” معروف است. این جشن نمادی از بیداری طبیعت از خواب زمستانی است و فروردین ماه، ماهی است که به فروهرها (فروشی‌ها) اختصاص دارد. فروهرها، نیروهای غیرمادی در انسان، نمادی از بیداری حیات است که پس از مرگ نیز دوباره به وجود می‌آید.

آداب و رسوم عید نوروز حاکی از اهمیت پاکیزگی و نظم در خانه‌ها است. بازماندگان برای دیدار با خانواده‌های خود می‌آیند و بر اساس پاکیزگی و نظم خانه، خواسته‌های آنها برآورده می‌شود یا نشدنی می‌ماند. عید نوروز در ایران و افغانستان نویدآور سال جدید است و در کشورهایی چون تاجیکستان، روسیه، ترکمنستان، هند، پاکستان و سایر کشورها تعطیل رسمی محسوب می‌شود.

از اقوام مختلف منطقه به ایران منتقل شده‌اند و جشن نوروز با ویژگی‌های ایرانی خود، نماد اتحاد اقوام و مردم این سرزمین است. باور این جشن بر این است که با هماهنگی با طبیعت، مردم نیز باید با روحی تازه و لباسی نو، روزگار جدیدی را آغاز کنند. شروع جشن نوروز همزمان با اعتدال بهاری اتفاق می‌افتد، وقتی که خورشید در ابتدای برج حمل، استوای زمین را قطع کرده و ساعات روز و شب با هم برابر می‌شوند.